Σκέψη για την πολύπαθη δημοκρατία

Άραγε τι ειναι δημοκρατία?

Η χρήση βίας από άτομα της κάθε μορφής εξουσίας?
Η χρήση βίας από άτομα της κοινωνίας τα οποία λανθασμένα έρχονται αντιμέτωπα με άλλες κοινωνικές ομάδες?

Η κατάχρηση εξουσίας από όσους την έχουν στα χέρια τους?
Η αναζήτηση αθέμιτων τρόπων προς επίτευξη στόχων όσων δεν έχουν εξουσία?

Πάντοτε στόχος της δημοκρατίας ήταν η ανάδειξη στην εξουσία ατόμων που θα εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα του "δήμου".
Πάντοτε την εξουσία την κατείχαν (εκτός ελαχίστων φωτεινων εξαιρέσεων) άτομα που όχι μόνο δεν ήταν και είναι ικανά να διαχειριστούν σωστά τα προβλήματα της κοινωνίας αλλά τις περισσότερες φορές δεν εξυπηρετούν καν αυτό που είναι ταγμένα από κάνουν από τον όρο της δημοκρατίας την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της κοινωνίας.

Μαθητές εναντίον αστυνομικών, δήθεν αναρχικοί (τους οποίους εγω αποκαλώ πλιατσικολόγους) εναντίον ανώνυμων πολιτών των οποίων θίγουν τα θεμελιωδη δικαιώματα τους (διατήρηση του δικαιώματος εργασίας τους, ελεύθερη και απρόσκοπτη μετακίνηση τους, καταστροφή της περισουσίας τους)

Αγρότες εναντίον ανωνυμων οδηγών.

Ο κατάλογος μακραίνει και τελικά φτάνει στο σημείο όλοι να είναι εναντίον όλων.

Πόσο μακρυά είμαστε άραγε από την αγνότερη έκφραση της δημοκρατίας, την πεμπτουσία αυτής, την Αναρχία.

Μακρυά από "δημόσιους υπαλλήλους" (Πρωθυπουργούς, Υπουργούς, Βουλευτές και Golden Boys) οι οποίοι δεν δίνουν ανάφορά για την ποιότητα των υπηρεσιών τους σε κανέναν παρά μετά την πάροδο 4 ετών και πληρώνονται αδρά άσχετα αν κάνουν καλά την δουλειά τους.